Яагаад надад үе үе
ийм гунигтай байдгийг мэдэхгүй
Яаж би амьдралгүйгээр
амьд явна гэж бодсоноо ч ойлгодоггүй
Хүрч үл чадан,
хүмүүсээс өөрийгээ тусгаарлах болсоноо
Хэлж үл чадан
өмнө тань дуугүйхэн л зогсох байна
Сэтгэлд минь үргэлж цас орох юм
тэр цаснаар
Сэмээрхэн явдалтай нэгэн
дотуур минь дуулан алхахад
Нисчихмээр байдаг ч би
далавчаа хумьж атгачихаад
Нэрийг нь мэдэхгүй нэгэнд
тэр дууг сонсгохоор үлддэг
Явчихмаар байдаг ч, би
үзгээ амьдрал руу дүрээд
Яриад л байдаг, гэвч
хүмүүс үхэхээ больдоггүй
Үхэл болгоныг дагаж
үхдэгийнхээ учрыг мэддэггүй
Хэзээ миний доторх
цасан зогсохыг ч мэдэхгүй
Яагаад над руу үе үе
тэнгэрээс гар сунгадагийг
Яг зүрхэн дээр минь
сараачиж орхидогийг мэдэхгүй.
